Warsztaty

08.30-10.30, Sala C

Fundacja Prodeste we Wrocławiu

W świecie, który nieustannie próbuje „naprawiać” osoby autystyczne na różne sposoby, za pomocą przeróżnych technik nawet sztuka może stać się źródłem zniewolenia. Tymczasem dla wielu osób autystycznych nie jest ona formą terapii – lecz językiem, sposobem budowania relacji ze sobą i światem, metodą regulacji emocji, eksploracji tożsamości czy przetwarzania złożonych doświadczeń. Chcemy pokazać, że sztuka może być przestrzenią wolności dla osób autystycznych, w tym niepełnosprawnych intelektualnie.

W trakcie warsztatu spojrzymy na znaczenie twórczości z poziomu neuroróżnorodności: podmiotowo, afirmatywnie, z uważnością na styl myślenia i komunikacji osób neuroatypowych. Zastanowimy się, jak wspierać autystycznych twórców bez narzucania ram, które unieważniają ich ekspresję. Przyjrzymy się też różnicy między „terapią przez sztukę” a „sztuką jako byciem w świecie”.

Warsztat ma charakter refleksyjny i doświadczeniowy – będzie przestrzeń na rozmowę, oglądanie przykładów, a także wspólne, swobodne tworzenie.

Czas trwania warsztatu: 120 minut
Liczba uczestników: 15 osób DOSTĘPNY
Miejsce odbywania warsztatów: Centrum Kongresowo-Dydaktyczne, Sala C

08.30-10.30, korytarz przed Salą Senatu

absolwentka Studiów Podyplomowych Arteterapii Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu

Jestem absolwentką prawa na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza, grafiki projektowej na Uniwersytecie Artystycznym im. Magdaleny Abakanowicz oraz arteterapii na Uniwersytecie Medycznym im. Karola Marcinkowskiego. Zmieniłam ścieżkę zawodową, aby być bliżej szeroko pojętej twórczości – tej artystycznej i komercyjnej. Zawodowo zajmuję się koordynacją projektów w sektorze kreatywnym, prywatnie podążam za swoimi pasjami, którymi jest malarstwo i praca z ciałem poprzez ruch, oddech i uważność. Arteterapia to dla mnie przestrzeń wolna od ocen, w której twórczość staje się językiem wewnętrznego dialogu. To droga do spotkania ze sobą poza słowami, odnajdywania emocji w barwach i kształtach, dawania im miejsca i znaczenia. To także moment zatrzymania – pełen czułości i swobody, w którym sztuka nie jest celem, a przewodnikiem.

Moja historia – od jej sędziwych korzeni aż po jej kręte konary i… Kiełkujące liście, pachnące żywicą igły, a może pączkujące kwiaty? Każde drzewo jest inne – jak ludzie, ze swoją przeszłością, teraźniejszością i marzeniami. Na warsztacie stworzymy własne drzewa – nie według wzorca, lecz takie jakie w danej chwili „zechcą” się pojawić. Wraz z rozkwitem wiosny poszukamy kolorów i kształtów, które z jakiegoś powodu wydadzą się bliskie. Nie chodzi o technikę czy umiejętności, lecz o przestrzeń do bycia – w procesie, w eksperymencie, w chwili.

Warsztat arteterapeutyczny „Moje drzewo życia” to przestrzeń nieskrępowanej, twórczej ekspresji, pozwalającej uczestnikom na refleksję nad własną historią i doświadczeniami. Zajęcia są skierowane do dorosłych, niezależnie od poziomu umiejętności artystycznych i mają na celu pobudzenie kreatywności oraz umożliwienie wyrażenia emocji poprzez malarstwo akrylowe. Podczas warsztatu uczestnicy będą mieli okazję stworzyć swoje niepowtarzalne dzieło: drzewo życia.

Czas trwania warsztatu: 120 minut
Liczba uczestników: 12 osób DOSTĘPNY
Miejsce odbywania warsztatów: Centrum Kongresowo-Dydaktyczne, korytarz przed Salą Senatu

08.30-10.30, Sala na antresoli

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Warsztat uważnej pracy manualnej z owczą wełną, łączący elementy crafteterapii – terapii przez rzemiosło (wchodzącej w skład medycyny ludowej) i arteterapii. W centrum uwagi jest nie tylko twórcza ekspresja, ale również proces samodzielnego przekształcania materiału – od surowego runa po gotową mini-tkaninę. To działanie, które wzmacnia poczucie sprawczości, ułatwia samoregulację i pozwala zakorzenić się w rytmie własnych rąk. Warsztat został zaprojektowany z myślą o osobach dorosłych, w tym neuroróżnorodnych, oferując przestrzeń bez oceny, pośpiechu czy presji efektu. Uczestnicy w swoim tempie przejdą przez trzy etapy pracy: czyszczenie, gręplowanie oraz tkanie lub komponowanie.
Zajęcia rozpoczną się od zapoznania z materiałem – 1. wełną surową, brudną o specyficznym zapachu i „tłustym dotyku” oraz 2. upraną. Każdy uczestnik wybierze tę wełnę, która jest dla niego komfortowa sensorycznie. Następnie wspólnie przejdziemy przez proces ręcznego czyszczenia i gręplowania, przygotowując przędzę do dalszej pracy.
Druga część warsztatu poświęcona będzie tworzeniu osobistej mini-tkaniny lub kolażu z włókien – na prostych ramkach tkackich lub w formie wełnianego obrazu naklejanego na karton, deskę lub płótno. To moment twórczej ekspresji, ale również kontemplacji i uważnego bycia przy sobie – w ciszy/przy spokojnym towarzyszeniu grupy.
Uczestnicy zabiorą ze sobą gotową pracę – jako pamiątkę, „amulet”, fragment osobistej opowieści o obecności, sprawczości i miękkości.

Ten warsztat łączący crafte- i arteterapię jest bardzo wspomagający w terapiach osób neuroróżnorodnych, m.in.
- wspiera regulację układu nerwowego poprzez rytmiczne, powtarzalne czynności manualne (czyszczenie, gręplowanie, tkanie);
- pozwala na doświadczenie sprawczości i kompetencji – uczestnik samodzielnie przekształca surowy materiał w estetyczny, namacalny rezultat;
- umożliwia pracę z materiałem o wysokiej wartości sensorycznej – wełna dostarcza bogatego doświadczenia dotykowego, ale z możliwością wyboru poziomu intensywności (wełna surowa lub uprana);
- zapewnia bezpieczną, nienormatywną przestrzeń twórczą, w której neurotypowe wzorce funkcjonowania nie są wymagane ani oceniane;
- wzmacnia samoakceptację i kontakt z własnym ciałem;
- zmniejsza poziom lęku i napięcia;
- rozwija zdolności motoryczne i koordynacji;
- poprawia koncentrację.

Uwagi:
- uczestnicy mogą w każdej chwili zrobić przerwę, zrezygnować z konkretnej czynności lub tylko obserwować,
- przestrzeń będzie spokojna, bez nadmiernych bodźców, bez muzyki, nawet spokojnej i cichej,
- zapewnione zostaną rękawiczki dla osób wrażliwych na kontakt z surową wełną,
- warsztat nie zakłada oceniania efektów – najważniejsze są proces i doświadczenie.

Czas trwania warsztatu: 120 minut
Liczba uczestników: 4-8 osób NIEDOSTĘPNY
Miejsce odbywania warsztatów: Centrum Kongresowo-Dydaktyczne, Sala na antresoli

09.00-10.30, Centrum Biologii Medycznej, Sala 2008

Fundacja Prodeste we Wrocławiu

Wokół odżywiania dzieci autystycznych narosło wiele mitów i pseudonaukowych narracji, które – mimo braku rzetelnych dowodów – wciąż wpływają na decyzje opiekunów, a niekiedy także specjalistów. Celem warsztatu jest wyposażenie dietetyków w wiedzę, która pozwoli im świadomie unikać zaangażowania w paramedyczne praktyki, takie jak „leczenie” autyzmu dietą bezglutenową i bezkazeinową w oparciu o niepoarte naukowo teorie.

Podczas spotkania przyjrzymy się krytycznie najczęściej powielanym mitom, omówimy aktualne stanowiska naukowe i wskażemy, gdzie kończy się wsparcie żywieniowe, a zaczyna szkodliwa interwencja. Warsztat ma na celu nie tylko ochronę dzieci i ich rodzin przed nadużyciami, ale też wzmocnienie kompetencji etycznych i zawodowych specjalistów.

Czas trwania warsztatu: 90 minut
Liczba uczestników: 15 osób DOSTĘPNY
Miejsce odbywania warsztatów: Centrum Biologii Medycznej, Sala 2008

10.40-12.40, Sala C

Uniwersytet Artystyczny im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu

W ramach 3. Konferencji Naukowo-Szkoleniowej „Podmiot. Sztuka – terapia – edukacja” zorganizuję warsztaty poświęcone mediacjom rówieśniczym jako skutecznej metodzie wspierania uczniów neuroróżnorodnych, zwłaszcza osób w spektrum autyzmu i z ADHD, w relacjach szkolnych.
Mediacje rówieśnicze to proces rozwiązywania konfliktów w szkole, w którym przeszkoleni mediatorzy – rówieśnicy lub nauczyciele – pomagają uczniom znaleźć wspólne rozwiązania sporów. Warsztaty skupią się na dwóch modelach mediacji:
1. Mediacje rówieśnicze: uczeń–uczeń – umożliwiające rozwiązywanie konfliktów między uczniami bez udziału dorosłych, wsparcie osób neuroróżnorodnych w inicjowaniu kontaktów i dołączaniu do grupek rówieśniczych.
2. Mediacje: uczeń–nauczyciel–mediator – angażujące osoby dorosłe w proces budowania wzajemnego zrozumienia i wsparcia przede wszystkim w komunikacji, która pod wpływem stresu u osób neuroróżnorodnych zazwyczaj jest zaburzona, przez co osoby te mogą mieć problem z właściwym intencyjnym przekazem podczas trudnych dyskusji.

Osoby neuroróżnorodne często doświadczają trudności komunikacyjnych, sensorycznych oraz związanych z regulacją emocji, co może prowadzić do nieporozumień i konfliktów. Obecność mediatora pomaga im w nawigowaniu interakcjami społecznymi, redukuje napięcia i wspiera ich integrację w społeczności szkolnej.
Warsztaty dostarczą uczestnikom praktycznych narzędzi do wdrażania mediacji w placówkach edukacyjnych i terapeutycznych, by skuteczniej wspierać uczniów neuroróżnorodnych w budowaniu pozytywnych relacji i poczucia bezpieczeństwa.

Dla kogo?
Warsztaty są skierowane do nauczycieli, terapeutów, psychologów szkolnych oraz wszystkich osób pracujących z uczniami neuroróżnorodnymi.
Kto prowadzi: Magdalena Duczmal - posiadam dyplom Mediatorki Szkolnej/Oświatowej, sama będąc w spektrum autyzmu/z ADHD/dysleksją /dysgrafią /zaburzeniami sensorycznymi oraz wadami wymowy wiem, z jakimi dokładnie trudnościami podczas rozmów szkolnych borykają się osoby neuroróżnorodne (wielokrotnie doświadczyłam całkowitego mutyzmu pod wpływem stresu w pracy lub szkole). Wykształciłam się w zakresie mediacji po to, by móc w praktyce na podstawie wiedzy merytorycznej wdrożyć nowe metody dedykowane uczniom z zaburzeniami komunikacji językowej.

Czas trwania warsztatu: 120 minut
Liczba uczestników: 30 osób DOSTĘPNY
Miejsce odbywania warsztatów: Centrum Kongresowo-Dydaktyczne, Sala C

10.40-12.40, Sala na antresoli

(1) Zespół Szkół Zawodowych nr 1 w Poznaniu, Stowarzyszenie Arteterapeutów Polskich „Kajros”, Zespół Pedagogiki Młodzieży przy Sekcji Pedagogiki Młodzieży Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN; (2) Uniwersytet w Siedlcach, Szkoła Wokalna ARTADA

Warsztat adresowany jest do grupy osób, które chcą poznać performatywność (zwrot nastawiony na sprawczość, działanie i zmiany w rzeczywistości, gdzie podmiot staje się czynnym uczestnikiem) własnego głosu i komunikacji ciała. Dostrzegamy, że głos jest wyrazem tego co robimy, myślimy i czujemy, aby to uczynić warto odnaleźć swój głos, znaczy odnaleźć siebie, uwolnić całą masę uczuć i spraw, które w sobie zamknęliśmy w dzieciństwie. Natomiast komunikacja ciała jest ukrytym językiem naszej podświadomości i emocji. W takiej modalności chcemy zwrócić uwagę na obszar estetyki relacyjnej (Nicolas Bourriaud) wobec ponownego odkrywania wyobrażenia o sobie, wolości myślenia, a także poszukiwań relacji i komunikacji w procesie performatywności (Erika Fischer-Lichte).
Celem warsztat jest budowanie afirmatywnego siebie w relacji.

Czas trwania warsztatu: 120 minut
Liczba uczestników: 10 osób DOSTĘPNY
Miejsce odbywania warsztatów: Centrum Kongresowo-Dydaktyczne, Sala na antresoli
Informacje dodatkowe dla uczestników: wygodny ubiór i sportowe buty